Her başarılı erkeğin arkasında harika bir kadın vardır. Camille Claudel, modern heykelin kurucusu olan ünlü Auguste Rodin‘in arkasındaki büyük kadındı. Uzun yıllar boyunca Camille Claudel’in biyografisi Auguste Rodin’inkiyle gölgelendi ve daha çok onun ilham perisi ve sevgilisi olarak biliniyordu. Ancak bu makale, Camille Claudel’in kendi başına olağanüstü bir sanatçı ve heykeltıraş olarak yaşamını ve çalışmalarını anlatıyor.
Camille Claudel Kimdir?
| Doğum tarihi | 8 Aralık 1864 |
| Ölüm tarihi | 19 Ekim 1943 |
| Doğduğu ülke | Fransa |
| Sanat Hareketleri | İzlenimcilik |
| Kullanılan Ortamlar | Bronz ve Mermer |
Camille Claudel’in tam adı Camille-Rosalie Claudel’di ve 1864’te Fransa’nın Villeneuve-sur-Fère kentinde doğdu. Camille Claudel’in biyografisi onu çoğunlukla Fransız heykeltıraş Auguste Rodin’in yardımcısı, sevgilisi ve ilham perisi olarak ya da Fransız şair Paul Claudel‘in kız kardeşi olarak tanımlar. Ancak, o bundan çok daha fazlasıydı. Claudel ayrıca Greko-Romen mitolojisinden ve Donatello ve Cellini’nin eserlerinden büyük ölçüde ilham alan bir heykeltıraştı.
Claudel, 19. yüzyıl toplumunun kendisine dayattığı cinsiyet kısıtlamalarına ve önyargılara rağmen, her şeye rağmen bir sanatçı olmayı başardı. Bu makale Camille Claudel’in yolculuğuna daha yakından bakıyor.
Çocukluk ve Erken Eğitim Yılları
Camille Claudel, yüksek sosyal statüye sahip Katolik çiftçi bir ailenin ilk çocuğuydu. Claudel’in kardeşi Paul Claudel, o dört yaşındayken doğdu. Birlikte, Claudel’in en çok sevdiği Villeneuve-sur-Fère de dahil olmak üzere birçok farklı yerde büyüdüler. Kırsalın doğal manzarasının tadını çıkardı ve bu ona 12 yaşında kil ile çalışmaya başlaması için ilham verdi.
İlk çalışmaları, ebeveynlerine becerilerine yatırım yapmalarını tavsiye eden Alfred Boucher tarafından beğenildi.
1881’de Claudel, şimdi Grande Chaumière olarak adlandırılan Colarossi Akademisi‘ne kaydolduğu Paris’e taşındı. Çok az sanat kurumu kız öğrenci kabul ettiğinden, Colarossi’ye kabul edilmek harika bir başarıydı. Claudel’in sanat okuluna kabulü, ona 1882’de Jessie Lipscomb, Amy Page ve Emily Fawcett dahil üç kadın heykeltıraşla birlikte bir stüdyo alanı kiralama güvenini verdi.
Yeteneklerini çocukken fark eden Alfred Boucher, onun akıl hocası ve danışmanı oldu. İlişkileri her zaman profesyoneldi, ancak Boucher’ın Claudel’e olan saygısı ve hayranlığı, 1882’de yaptığı Camille Claudel lisant adlı heykelde açıkça görülebilir.
Bu dönemde heykellerde kadınlar tipik olarak şehvetli ve erotik olarak tasvir edilirken, Boucher bunun yerine Claudel’i elinde bir kitapla tamamen giyinik bir şekilde oturmuş, düşünceli bir bakışla tasvir ediyor.
Asistan ve İlham Perisi
Boucher ne yazık ki Grand Prix du Salon’u kazanıp İtalya’ya taşındığında Claudel’den ayrılmak zorunda kaldı. Boucher, Auguste Rodin’i genç kız öğrenci grubuna danışman olarak görevlendirdi. 43 yaşındaki Rodin, o zamanlar zaten beğenilen bir heykeltıraştı ve Claudel hızla onun en iyi öğrencilerinden biri oldu.
Bu ilişki kısa sürede daha da gelişti ve Claudel, Rodin’in sevgilisi ve ilham perisi oldu. Claudel, 1883’te Rodin’in stüdyosunda asistan olarak çalışmaya başladı.
İki heykeltıraş arasındaki ilişki Claudel’in ailesi için bir endişe kaynağıydı ve babası hala onu maddi olarak desteklerken, ailesinin geri kalanı ona bir dışlanmış gibi davrandı ve ailesini evini terk etmek zorunda kaldı. Claudel, Rodin’in en güvenilir yardımcılarından biri oldu ve The Kiss (1882) ve The Gates of Hell (1880-1890) dahil olmak üzere Rodin’in en ünlü heykellerinden bazılarında çalıştı. Rodin, Claudel’in çalışmalarını açıkça övdü ve onu orijinal bir yaratıcı deha olarak nitelendirdi.
Rodin, Claudel’e sadece sanatı için değil, aynı zamanda güzelliği için de hayran kaldı ve her iki heykeltıraş da birbirinin birkaç portresini modelledi. Rodin’in Claudel’e olan yoğun duyguları “Eternal Springtime” (1884), “I Am Beautiful” (1885), “Portrait of Camille Claudel with a Bonnet” (1886), ve “Mask of Camille Caudel” (circa 1895)” gibi eserlerinde görülebilir.
Romantik ilişkileri de gelişirken, Rodin zaten Rose Beuret ile ciddi bir ilişki içindeydi ve Beuret ile ilişkisini bitirmeyi reddetmişti. Claudel’in Rodin ve Beuret arasındaki ilişkiye yönelik kıskançlığı onu çok rahatsız etti ve kısa sürede paranoya ve öfkeye dönüştü.
Heykeltıraş
Claudel, Rodin’in asistanı olarak geçirdiği süre boyunca, sanatsal becerilerini geliştirmek için sürekli çalıştı. Hatta Rodin’in sanat tarzı için büyük bir ilham kaynağı oldu. 1886’da Camille Claudel, Sakuntala adlı heykeli için prestijli bir Salon Ödülü kazandı. Eleştirmenler, eserin insan figürü üzerindeki duyarlılığını ve psikolojik etkisini övdü.
Camille Claudel’in çalışmaları, 1892’de, ilişkilerinin başlamasından yaklaşık on yıl sonra, Rodin ile olan ilişkisi nihayet sona erdiğinde değişmeye başladı.
Ayrılıktan sonra Claudel, Rodin’in stüdyosunda kullanabileceği ekipmana artık erişemedi ve yeni çalışmaları daha küçüktü ve üzüntü ve umutsuzluk duygularını gösterdi. Rodin, Claudel’i maddi olarak desteklemeyi teklif ederken, hissettiği ihanet, Rodin’den herhangi bir yardım almayı reddetmesiyle sonuçlanmıştı.
Üzüntüsüne ve desteğini yitirmesine rağmen, ilişki sona erdikten sonra yaratmaya devam etti ve elinden gelenin en iyisini yaptı. Claudel‘in yeni çalışması günlük deneyimlerden yola çıktı ve Art Nouveau ve Japon baskılarından ilham aldı.
Claudel ayrıca farklı malzemelerle denemeler yapmaya başladı ve çalışmaları daha da benzersiz hale geldi.
Geç Dönem
1899’dan beri stüdyosunda tek başına yaşayan ve çalışan Claudel, ciddi maddi sıkıntılar yaşamaya başladı. Kayıtlar, Rodin’in Claudel için komisyon aradığını ve 1904’te kirasını ödediğini gösteriyor. Ancak 1905’te Claudel’in akıl sağlığı bozulmaya başladı ve Claudel daha münzevi hale geldi. 1912’de Claudel, stüdyosunda çalışmalarının çoğunu hayal kırıklığı ve öfkeden yok etti. 1913’te, Claudel’in seçimlerini her zaman destekleyen babası vefat etmişti.
Claudel’in ailesi, Claudel’e paranoya ve şizofreni teşhisi konmasını fırsat bildi ve Claudel bir akıl hastanesine yatırıldı. Kabulünden sonra stüdyosunun geri kalanı yok edilmişti.
İşin trajik yanı, Claudel’in doktorlarının, Claudel’in deli olmadığı için ailesini kabul etmesi gerekmediği konusunda ısrar etmiş olmaları, ancak Claudel’in yaşam tercihleriyle aynı fikirde olmayan aile, onu süresiz olarak kabul etmesini istemiş. Claudel ne yazık ki 30 yılını akıl hastanesinde geçirmişti ve eski sanatçı arkadaşı Jessie Lipscomb ve kardeşi Paul Claudel de dahil olmak üzere çok az ziyareti olmuştu.
Rodin, Claudel’e yardım etmeye çalıştı, ancak başarısız oldu ve hayranları ve patronları, ailesinin haksız kararını açıkça eleştirdiler. Camille Claudel 1943’te 78 yaşında tek başına ölmüştü. Ailesi onun cesedini hiçbir zaman sahiplenmedi ve o akıl hastanesinin toplu mezarına gömüldü.
Önemli Camille Claudel Heykelleri
Camille Claudel, kariyeri boyunca birçok esere imza attı. Ne yazık ki, hepsi zamanın testinden geçmedi. Bugün sadece 90 Camille Claudel heykeli kaldı. Camille Claudel’in eserlerinin çoğu, öfke ve umutsuzluktan kendi eliyle yok edildi. Aşağıdaki bölüm Camille Claudel’in kalan en önemli eserlerinden bazılarını tartışıyor.
Sakuntala (Vertumnus and Pomona) (1886 – 1905)
| Tarih | 1886 – 1905 |
| Orta | Kırmızı mermer taban üzerine beyaz mermer |
| Boyut | 91 cm x 80,6 cm x 41,8 cm |
| Nerede | Rodin Müzesi |
Sakuntala, Claudel’in klasik heykel etkisini açıkça gösteren ilk eserlerinden biridir, ancak o zamanlar erkek sanatçılar tarafından yaratılanlardan farklı olarak çok benzersiz bir eserdir. Claudel’in çalışmasını bu kadar benzersiz kılan şey, iki figürün yalnızca fiziksel formlarını, şehvetlerini ve arzularını gösterecek şekilde tasvir edilmeleri değil, aynı zamanda aralarındaki zihnin gücü tarafından yönlendirilen çekimdir.
İki sevgili arasındaki ilişki, bize eşit ortak olduklarını söyleyen bir şekilde tasvir edilir ve biri diğerinden daha güçlü gösterilmez.
Eserin orijinal adı olan Sakuntala , bir şair olan Kalidasa tarafından yazılmış bir Hint efsanesinden türetilmiştir. Efsane, bir büyünün onları ayrı tutmasından sonra bir eşin kocasına yeniden bağlandığı hikayeyi anlatır. Eser ilk olarak 1886’da modellendi, ancak mermer versiyonu sadece 1905’te hizmete girdi ve o zamana kadar heykelin adı Vertumnus ve Pomona oldu. Bu yeni isim, bir Roma tanrısının yaşlı bir kadın kılığına girdiği masaldan türetilmiştir. Bunu meyve tanrıçasının güvenini kazanmak için yaptı.
Bu yeniden adlandırma, Claudel ve Rodin arasındaki saf sevgiden güvensizlik ve ihanete doğru gelişen ilişkinin göstergesi olabilir.
Vals (1889 – 1905)
| Tarih | 1889 – 1905 |
| Orta | Bronz |
| Boyut | 114 cm (yükseklik) |
| Nerede | Camille Claudel Müzesi |
Bu bronz heykel, Rodin ile ilişkisinin başladığı yıl yaratıldı. Heykel bir dans sırasında bir çift gösterir. Çalışma, tutkulu bir kucaklama içinde birbirini tutan iki dansçı arasındaki şehvetli doğayı gösteriyor.
İş romantik ve hareket ve mutluluk dolu.
Bununla birlikte, işte bir dönüşüm anı var gibi görünüyor. Erkek dansçının vücudu tamamen bütünken, kadın dansçı kendisinin sadece yarısıdır, bacakları kumaşa dönüşmüştür. Kadın vücudundaki bu dönüşüm, Claudel’in Rodin’le olan ilişkisinde yaşadığı belirsizlik hissinin erken bir işareti olabilir, belki de kendini görünmez hissettiği yolları gösteriyor olabilir.
Dedikodular – The Gossips (1897)
| Tarih | 1897 |
| Orta | Oniks Mermer ve Bronz |
| Boyut | 45cm x 42,2cm x 39cm |
| Nerede | Rodin Müzesi |
The Gossips, bir daire içinde oturan ve aralarında görünüşte gizli bir konuşma yapan dört kadını gösteren bir heykel. Heykelin bir parçası olarak kadınları, taciz eden duvarların yarattığı bir köşe boşluğuna yerleştiren iki duvar, eserdeki gizlilik hissine ek olarak.
Çalışmada, Claudel’in zihinsel sağlığıyla mücadele ettiğinin bir göstergesi olabilecek bir paranoya duygusu var. Ağabeyine yazdığı bir mektupta, çalışmanın ilhamını trende bir grup kadının yakından konuştuğunu gözlemlediği bir grup kadından aldığını yazıyor.
Claudel bu eseri yarattığında, bir süredir Rodin ile ilişkisi kopmuştu ve bir sanatçı olarak, Rodin’in onun üzerindeki etkisinden bağımsız olarak kendine özgü tarzını bulmaya çalıştı. Claudel, yeni işlerinde, çevresindeki sıradan gündelik yaşam ortamlarında gözlemlediği yakınlıklara odaklandı. Çalışmaları daha kadınsı hale geldi ve farklı malzemelerle deneyler yaptı.
Bu, Claudel’in yeni çalışmasını, efsaneye değil, daha sonra 20. yüzyıl sanat sahnesine hakim olacak bir kavram olan kişisel yansımaya odaklanması bakımından öncü yaptı.
Dalga – The Wave (1897 – 1903)
| Tarih | 1897 – 1903 |
| Orta | Oniks Mermer ve Bronz |
| Boyut | 62 cm x 56 cm x 50 cm |
| Nerede | Rodin Müzesi |
Dalga, mutlulukla dolu ama aynı zamanda yaklaşan bir tehlikeyle dolu bir eser. Çalışma, dev bir dalga üzerinde bir daire içinde çıplak dans eden üç kadını gösteriyor. Kadının asi saçları doğanın iradelerinden birini hatırlatıyor. Kadınlar, danslarının şimdiki anına dalmış oldukları için tamamen deniz kadar özgür olarak tasvir edilmiştir.
Ancak dalga, dansları için bir tehdittir ve deniz onları tüketmek için tasarlandığından, ölümlerinin kaçınılmazlığında baş gösteren bir hüzün vardır.
Eserin Japon sanatından ve daha doğrudan Katsushika Hokusai‘nin o sırada Paris’te sergilenen Büyük Dalga (1832)’den etkilendiği görülüyor. Çalışma muhtemelen Claudel’in zihinsel durumundan da etkilenmiştir. Dalga genellikle Claudel’in bir sanatçı olarak hayatında yaklaşan bir kıyamet duygusuna sahip olduğunun bir göstergesi olarak tanımlanır.
Çalışma aynı zamanda Claudel’in aynı zamanda arkadaşı olan genç kadın sanatçılarla aynı stüdyoyu paylaştığı kariyerinin ilk günlerini betimleyen nostaljik olarak da görülebilir.
Olgun Yaş – The Age of Maturity (1899)
| Tarih | 1899 |
| Orta | Bronz |
| Boyut | 121 cm x 181.2 cm x 73 cm |
| Nerede | Rodin Müzesi |
Olgun Yaş (1899) tartışmasız Claudel’in en tanınmış heykelidir. Heykel, partnerine onu terk etmemesi için yalvaran bir kadını tasvir ediyor. Erkek figür sevgilisine doğru uzanmış bir eli vardır, ancak yüzünü ondan öteye çevirir ve yüzünü görmek için arkasına bakmaz. Erkek âşık, arkasında diz çökmüş, onun varlığı için umutsuzca kadından uzaklaşan kasıtlı bir harekete sahiptir.
Bu heykel, Claudel’in Rodin’e ve onların çalkantılı ilişkilerine karşı duygularının açık bir örneğidir.
Eser ilk olarak 1899’da bronz döküm için değerlendirilmek üzere Société Nationale des Beaux-Arts‘a sunuldu. Ancak Rodin, oyuncu kadrosunun görevlendirilmemesine karar veren paneldeydi. Görünüşe göre Rodin işten rahatsız olmuştu ve Claudel, panelin kararını sabote ettiğinden şüpheleniyordu.
1902’de Kaptan Tisser sonunda eserin bronz bir dökümünü yaptırmıştı.
Sıkça Sorulan Sorular
Camille Claudel’in Eserleri Nerelerde Görülebilir?
Camille Claudel’in birçok eseri Paris, Fransa’daki Musée Rodin’de görülebilir. 2017 yılında Fransa’da açılan Musée Camille Claudel, Claudel’e hayatında her zaman çabaladığı bir sanatçı olarak tanınma sağlıyor. Müze, Claudel’in mevcut çalışmalarının neredeyse yarısını sergiliyor. Müze, Paris’in yaklaşık 100 km dışındadır ve Claudel’in en sevilen çocukluk kasabası Norgent-sur-Seine’de inşa edilmiştir.
Camille Claudel’in Heykellerine Ne İlham Verdi?
Camille Claudel, Greko-Romen edebiyatı ve mitolojisinden esinlenmiştir. Donatello ve Cellini de dahil olmak üzere klasik sanattan ilham aldı. Bunun dışında Claudel, günlük ortamından ve değişen zihinsel durumlarından da etkilenmişti, bu da onu o zamanlar Fransa’da bir sanatçı olarak çok benzersiz yapan bir şeydi.
Camille Claudel Kaç Heykel Yaptı?
Camille Claudel’in yaptığı tüm eserlerden sadece 90’ı günümüze ulaşmıştır. Claudel kendi eserlerinin çoğunu yok etti ve bazılarının kaybolduğuna inanılıyor. Bugün görülebilen Camille Claudel heykellerinin çoğu, Rodin’in büyük ve baskın eserleriyle taban tabana zıtlık oluşturan küçük, narin eserlerdir. Rodin’in aksine, Claudel hiçbir zaman kamudan bir komisyon almadı ve alçı modellerinin çoğu asla bronza dökülmedi. Bununla birlikte, alçı modellerinden birkaçı, Claudel’in Paris’teki sanat satıcısı Eugène Blot tarafından yaratıldıktan yıllar sonra bronzdan yapılmıştır.
